Week 1

Heey allemaal,

Deze week begonnen met mijn stage bij The Commission on Filipinos Overseas! Heel erg leuk ontvangst gehad en veel nieuwe mensen leren kennen. Ik zit op mijn stageplek met erg veel jonge mensen en ben de enige westerling, dit levert dan soms ook een beetje starende mensen op. Maar daar zullen ze ook wel gewend aan raken denk ik zo ;) Maar wat me meteen al opviel is dat de mensen hier heel erg aardig zijn. Willen je overal mee helpen en zijn erg bezorgd als het om je veiligheid gaat. De eerste dagen regelde ze een taxi om me van mijn hotel naar mijn stageplek te brengen omdat ze het anders te onveilig voor me vonden bijvoorbeeld.
Verder zit ik deze week veel op kantoor waar ik mijn onderzoek al een beetje kan vormgeven en met name de algemene stukken over het migratiebeleid van de Filipijnen kan typen. Ik zit op de 6e verdieping van het kantoor en heb een heel erg mooi uitzicht over de stad. Overal kleine huisjes en overal waar je kijkt zie je wel mensen lopen of weer een stoet met brommers en auto’s voorbij razen.
Deze week ook de eerste stappen gezet om een project te vinden voor mijn veldonderzoek. Mijn idee voor het veldonderzoek is om mee te lopen bij een ontwikkelingsproject en zo onder de mensen te komen en hun levens in beeld te krijgen. Tevens zal ik nog individuele- en groepsinterviews gaan afnemen. Met die drie stappen hoop ik een goed beeld te krijgen over de invloed van ontwikkelingswerk op de aspiratie van mensen om te migreren naar bijvoorbeeld Europa.
Maar wat me nu eigenlijk al opvalt is hoe Filipijnse mensen gericht zijn op het buitenland. Ze kijken Amerikaanse tv-series en films en verschillende series die ik leuk vind hebben hun ook al gezien. Series als Suits en The Walking Dead zijn alom bekend! Ik zit dan ook wel met veel jonge mensen op de stage maar toch geeft dit al wel een beeld hoe men met het buitenland bezig is. Ook op tv zie je veel westers georienteerde reclame en krijg je toch wel het idee dat men tegen het Westen opkijkt. Ook de gesprekken met mensen bij het hotel laten zien dat iedereen stiekem wel droomt van een reis naar het ‘rijke’ westen. En inderdaad, kijkend naar hoeveel men hier verdient kan ik me die droom best wel indenken.
Als je over straat loopt zie je deze verschillen nog het meest. Er is heel veel armoede om je heen en je ziet mensen op een kartonnetje langs de straatkant slapen. Tegelijkertijd zie je ook dure auto’s voorbij rijden en zie je in de verte de hoge gebouwen van het kapitalisme omhoog rijzen. Om tussen deze armoede te lopen is in ieder geval een aparte gewaarwording. Maar dit neemt niet weg wat een gave stad Manila is, elke dag gebeurd er weer iets anders en in combinatie met de vriendelijkheid van de mensen maakt dit een hele bijzondere plek om je stage door te brengen.

Veel zonnige/warme/vriendelijke groetjes uit de Filipijnen!